Τρόποι ανάπτυξης παραγράφου

1.     Η προκατάληψη ορίζεται ως μια αρνητική στάση απέναντι στα μέλη μιας συγκεκριμένης κοινωνικής ομάδας, στάση η οποία βασίζεται αποκλειστικά στη συμμετοχή τους στην ομάδα αυτή. Αναλυτικότερα, κάποιος που είναι προκατειλημμένος απέναντι σε μια ομάδα τείνει να αξιολογεί τα μέλη της με αρνητικό τρόπο, απλά και μόνο επειδή ανήκουν σε αυτή την ομάδα. Η προσωπικότητα, η συμπεριφορά και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε συγκεκριμένου ατόμου παίζουν πολύ μικρό ρόλο εφόσον όλα τα μέλη της ομάδας έχουν μεταξύ τους ομοιογενή χαρακτηριστικά. 

2.     Μια καλύβα Εσκιμώων δεν έχει καμία απολύτως ομοιότητα με μια καλύβα ινδιάνων. Οι τελευταίοι φτιάχνουν την καλύβα τους γύρω από ένα πλαίσιο από κοντάρια. Τα μπήγουν στο χώμα πλάγια, έτσι που να ενώνονται σ’ ένα σημείο στην κορυφή, σχηματίζοντας ένα είδος πυραμίδας. Οι Εσκιμώοι αντίθετα φτιάχνουν ημιυπόγεια την καλύβα τους.  Τη χτίζουν με πέτρες, που τις σκεπάζουν κατόπιν με βρύα.

3.     Αν επιχειρήσουμε να ταξινομήσουμε σχηματικά τα παιδαγωγικά ιδεώδη που διαμορφώθηκαν στην ευρωπαϊκή ιστορία, μπορούμε να τα διαφοροποιήσουμε σε τέσσερις κατηγορίες: α) το ατομικό ή το ατομικιστικό ιδεώδες της αγωγής, β) το κοινωνικό ιδεώδες, γ) το ανθρωπιστικό ιδεώδες, δ) το θρησκευτικό ή μεταφυσικό ιδεώδες της αγωγής.

4.     Ο τόνος της φωνής του εκφωνητή ή του παρουσιαστή μπορεί να κάνει το ίδιο γεγονός να φαίνεται διαφορετικό. Για παράδειγμα, όταν η φωνή του είναι έντονη,  γεμάτη ενθουσιασμέ και χαρά, έστω και αν μεγαλοποιεί ένα δευτερεύουσας σημασίας γεγονός, επηρεάζει του ακροατές  και τους μεταδίδει ανάλογα αισθήματα. Αντιθέτως, όταν ένα κοσμοϊστορικό γεγονός παρουσιάζεται με ανέκφραστό τόνο και ύφος, με χαμηλούς τόνους, διαπιστώνεται ότι και η πλειονότητα των ακροατών θα υποβαθμίσει την σημασία του. Η χροιά της φωνής του εκφωνητή, λοιπόν, λειτουργώντας ως σχόλιο στην μετάδοσή της πληροφορίας, συμβάλλει στην ανάλογη  από το κοινό αποτίμηση του γεγονότος.

5.     Η εξέλιξη δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στη διεθνή κοινότητα όσο αναφορά την προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Διότι, όσο εντονότερος καθίσταται ο μειονοτικός μικροεθνικισμός, τόσο τείνει σ’ έμπρακτη αμφισβήτηση της κυριαρχίας της εδαφικής ακεραιότητας του συγκεκριμένου κράτους. Οπότε τούτο, για να αντιμετωπίσει αυτή την αμφισβήτηση – έστω και αν με την πολιτική του είχε ίσως προκαλέσει την έξαρση του μειονοτικού εθνικισμού – ενδέχεται να λάβει κατασταλτικά μέσα ρατσιστικού χαρακτήρα.