Παρουσίαση/Προβολή

Τα μεγάλα λογοτεχνικά έργα που θεωρούνται ως αρχική πηγή ολόκληρης της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας είναι η ΙΛΙΑΔΑ και η ΟΔΥΣΣΕΙΑ. Τα έργα αυτά, γενικά αποδίδονται στο ποιητικό δαιμόνιο του Ομήρου.
Στοιχεία του χρόνου και του τόπου γεννήσεως του μεγάλου ραψωδού, ουσιαστικά δε σώζονται. Λόγιοι της εποχής ακόμη του 400 π.Χ., μάταια προσπάθησαν να προσδιορίσουν γεγονότα συνδεόμενα με τη ζωή του.
Κατά τον ιστορικό Ηρόδοτο, η χρονολογία γεννήσεώς του τοποθετείται στο έτος 380 π.Χ. Εν τούτοις, άλλοι υποστηρίζουν ότι γεννήθηκε πολύ νωρίτερα, στα 1200 π.Χ. (Το χάσμα αυτό των πέντε αιώνων δείχνει ότι, και αν ακόμη ο Όμηρος δεν έζησε στα πεντακόσια αυτά χρόνια, τα έργα του θα μπορούσαν να επιζήσουν κατά την περίοδο εκείνη, όπως έχουν επιζήσει ως σήμερα).
Οι πόλεις που έχουν διεκδικήσει τον τίτλο της γενέτειράς του δεν είναι λιγότερες από επτά. Έχει γίνει σήμερα παραδεκτό ότι η ευρύτερη περιοχή, όπου θα πρέπει να έχει γεννηθεί, είναι η Ιωνία. Οι λόγιοι ισχυρίζονται ότι, αφού έκανε ποιήματα στην ιωνική διάλεκτο, θα πρέπει να έχει ζήσει ή και να γεννηθεί εκεί.
Υπάρχουν δυο μύθοι σχετικοί με το θάνατο του Ομήρου. Ο πρώτος αναφέρεται από το φιλόσοφο Αριστοτέλη. Λέγει ότι ο Όμηρος συνάντησε τρεις ψαράδες στην ακτή της νήσου Ίου και τους ρώτησε:
- "Ψαράδες που κατάγεστε από την Αρκαδία, τι πιάσατε;"
Του απάντησαν μ' ένα γρίφο:
- "Ό,τι πιάσαμε το αφήσαμε πίσω μας, ό,τι πιάσαμε δεν το έχουμε μαζί μας".
Ο Όμηρος δε μπορούσε να το εννοήσει αυτό και θυμήθηκε την προειδοποίηση κάποιου προφήτη ότι θα πέθαινε όταν θ' άκουγε το γρίφο. Αμέσως έκανε ένα επιτάφιο επίγραμμα για τον εαυτό του και πέθανε σε τρεις μέρες.
Ο δεύτερος μύθος είναι ότι του έδωσαν το αίνιγμα και δεν μπορούσε να βρει τη λύση του, γι' αυτό πνίγηκε μόνος του.
Οι διάφορες υποθέσεις γύρω από τη ζωή του Ομήρου δεν πρέπει να μειώσουν τη σπουδαιότητα του έργου του. Μας δίνουν το κλειδί για να εννοήσουμε τον άνθρωπο, την εποχή του και τους διάφορους μύθους γύρω απ' αυτόν. Έχουν εκφράσει αμφιβολίες, αν πράγματι ο Όμηρος είναι ο ποιητής και των δύο έργων, της ΙΛΙΑΔΑΣ και της ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ, γιατί τα δυο αυτά παρουσιάζουν σημαντικές διαφορές ύφους και πλοκής. Η Ιλιάδα, όμως, έγινε όταν ο ποιητής ήταν νέος, ενώ η Οδύσσεια έγινε αργότερα.
Τα έπη του Ομήρου τα έψαλλαν ή τα απήγγελναν σε μεγάλες γιορτές που γίνονταν προς τιμήν των θεών. Οι ιστορίες αυτές μεταδίδονταν από στόμα σε στόμα κι από γονείς σε παιδιά. Μόνο όταν αναπτύχθηκε το ελληνικό αλφάβητο η Ιλιάδα και η Οδύσσεια γράφτηκαν σε βιβλίο. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)