Η περίοδος της αττικής αγγειογραφίας που αντιστοιχεί στην τριαντακονταετία του Περικλή ονομάζεται περίοδος του τελείως ή ωραίου ρυθμού. Στα έργα της περιόδου αυτής είναι εμφανής:
η επίδραση
η ήρεμη και ολύμπια μεγαλοπρέπεια από την οποία διαπνέονται οι παραστάσεις
η μεγαλύτερη ενότητα των μορφών
η παράσταση σε στάση τριών τετάρτων
ο μεγαλύτερος πλαστικός των σωμάτων
η χρήση για την απόδοση σκιάς και βάθους
η ακμή της της ζωγραφικής των αγγείων με βάθος